Sinds een week ben ik enorm bewust aan het eten.
Misschien moet ik jullie even toelichten; mijn leven de laatste weken, maanden was nogal hectisch. Lichtjes uitgedrukt.
En ja, ik beken... Ik ben een emo-eter. Veel. Slecht. Vet. Suikers. Snoep. Zoet. Zout.
Laat me dan ook maar ineens toegeven dat ik niet meer sportte de laatste weken. Moet ik je dan nog zeggen dat mijn weegschaal niet meer mijn beste vriend was?
Ik ben niet zo een vrouwmens dat elke dag op de weegschaal staat de huilen, omdat er 256gr gewicht bijgekomen is. Ab-so-luut niet! Maar wanneer die ene broek niet meer vlot over mijn benen ging, voelde ik me toch wel verplicht om me eens te wegen. Dat bevestigde wat ik al voelde. En zag. Shit. Waarom heb ik het toch weer zo ver laten komen?
Ik zag het aan mijn huid, aan de puisten die ik terug kreeg, aan de grauwheid. Ik voelde me echt dik, vet, ongezond. Shit, ik kon zo niet verder. Maar weet je, het was alsof ik niet anders kon. Want ik zocht troost in mijn eten. Ik was ook heel vaak overprikkeld, schrik om naar de supermarkt te gaan om reden u wel of niet gekend. Dus nooit echt eten in huis om lekker, laat staan gezond, te koken. Mijn lichaam had nood aan pizza, smos kaas of 2 per dag, friet en fishburger, durum plus friet,... Dacht ik.
Een verslaving, heet dat dan. Een suikerverslaving. Ik wist het wel, maar ik kon er niets aan doen. Wel, hoor, maar... ik wilde me graag even wentelen in deze rommel.
Totdat ik me echt slecht begon te voelen, er niets meer paste. Oké, ik overdrijf. Dat er niets meer echt comfortabel zat. Dringend verandering in brengen.
Ik maakte wat leuke dingen mee, ik vond mezelf weer helemaal terug door omstandigheden en hupsa: daar was de energie om weer naar de supermarkt te gaan, om gezonde dingen in mijn kar te proppen en weer lief voor mezelf te zijn.
Wow, wow, wow... Wat daarop volgde... de ketoflu, wordt wel eens gezegd. Waarschijnlijk was het dat niet, maar hey, shit man. Vapeurs, draaierig zijn, misselijk, grieperig,... alle toeters en bellen kreeg ik er gratis bij. Ik voelde me echt ZIEK. zwak, slecht. En wilde stiekem gewoon terug een smos gaan halen. Of een boterham met kaas eten. Gelukkig had ik geen brood meer in huis. Even zo weinig mogelijk koolhydraten eten: dat was het plan en dat lukt.
Ondanks het "ziek" zijn, ik hou vol. Mijn lijf kiest ervoor om af te kicken van al die "bucht" en wil weer gezond voelen. Na 6 dagen voel ik eindelijk beterschap. Ein-de-lijk.
Dit ga ik me toch niet meer aandoen, mag ik hopen.
Straf eigenlijk, want dan werk ik samen met een voedingsdeskundige. Geef samen met haar workshops en zie mij... Maar goed, ik vergeef mezelf en ben niet zo streng voor mezelf gezien de gebeurtenissen de laatste maanden.
Ik ben vandaag voornamelijk blij dat ik me herpakt heb en dat ik weet dat het kan. ALTIJD.
Wil jij graag begeleiding en coaching bij het veranderen van je levensstijl en je weer fit en energiek voelen? Leen van How About Healthy kan je zeker helpen. www.howabouthealthy.be