Dit schrijf ik niet als coach, maar gewoon als Marjolein. Als "pijnhebbende booszijnder"
Zonder oplossingen. Zonder advies. Zonder oordeel.
Serieus.
Dacht je dat ik niet boos kon zijn?
Ok, ik geef toe... Ik ben ook een heel slechte boos-zijnder.
Ik heb onlangs beseft dat ik nog maar sinds kort écht boos kan zijn.
Boos zijn was voordien iets dat pijn deed. Opgekropte gevoelens, gedachten,... En tegen wanneer ik het helemaal duidelijk had in mijn hoofd, besefte ik dat ik eigenlijk geen reden meer had om boos te zijn.
Of... dan waren er enkele dagen, weken verstreken en was het te laat om boos te zijn.
"Ach, laat het dan maar ", volgde al snel.
Verspilde energie. Je wint er niets mee. Je moet vergeven, dat is helend voor jezelf. Boos zijn haalt niets uit. Laat het los. Ga vooruit. Laat het niet aan je hart komen.
Ken je de zinnetjes? Zeg jij ze ook vaak tegen je vrienden of tegen jezelf?
MAAR IK WIL OOK EENS BOOS ZIJN!!!! F*CK YOU!!!!!
F*ck you aan zij die me niet kennen.
F*ck you aan zij die me niet begrijpen.
F*ck you aan zij die me g*dverdomme keiveel pijn hebben gedaan.
F*ck you aan zij die me stront hebben toegeworpen.
F*ck you aan zij die me niet geloven.
F*ck you aan zij die niet in mij geloven.
F*ck you aan al de f*ckers op deze wereld.
F*ck you aan al die de wereld naar de klote halen.
F*ck you aan het niet f*ck you mogen zeggen.
Heb ik nog nooit gezegd.
Wanneer was jij voor het laatst eens echt boos?
Roep jij dan? Wenen? Met de deur smijten?
Ooh, wat wil ik dat graag nog eens doen. Zo eens keihard roepen en mega met de deur smijten en dan alles wat op tafel staat van de tafel gooien. Zoals in de films...
Nog nooit gedaan.
Ik krop op. Ik kook vanbinnen en ik voel pijn. Over mijn ganse lichaam. Dat lees je ook op mijn gezicht. Maar ik zwijg.
En ik ween.
En ik slaap slecht.
En ik verdwijn even van de wereld.
Omdat ik wil weten van waar het komt. Waarom?
Ik zoek antwoorden op vragen die niet eens over mijzelf gaan.
Ik zoek verklaringen.
Ik zoek oorzaken.
Mijn hoofd ontploft en mijn hart breekt.
Omdat ik boos ben en niet boos kan zijn.
Dat stomme extroverte introvert zijn. F*ck HSP!!!
Ik wil roepen tegen jou, want jij begrijpt mij niet. Jij doet me pijn, dus ga weg. Verdwijn uit mijn leven. Laat mij met rust. Verpest mijn leven niet. Ik wil het niet meer. STOP. Ik ben te moe om uitleg te geven. ik ben te moe om mezelf uit te leggen. Laat mij met rust! Laat mij mijn leven leiden!
...heb ik nog nooit gezegd...
Ik ben een: ach, ik begrijp je-misschien is er een reden voor dat gedrag- misschien was dat niet de bedoeling- misschien heeft die persoon een slechte dag- misschien is die persoon nog op zoek naar zichzelf- kinda girl...
Boos zijn is verloren energie. I know.
Vergeven is helend. I know. ( doe ik ook heel snel)
Maar eerlijk... mijn boos zijn vraagt véél meer energie dan gewoon boos zijn.
Dat weet ik wel zeker.
Vanaf nu ga ik gewoon boos zijn.
Proberen.
Ja.
Hoe doe jij boos zijn? Hoe ga jij om met die emoties? Zullen we samen eens goed boos zijn?